Μερικές φορές ξυπνάς και κατι σου λείπει.
Σου λείπουν εκείνα τα καλοκαίρια, που έτρωγες κατι γρήγορα και έτρεχες στην αλανα.
Επεστρεφες αργα, με ανοιγμένα γόνατα και ιδρωμένη φανέλα.
Σου λείπει το γερμανικό,το μονό και οι κόντρες της παρέας.
Σου λείπει ο φίλος που έφερνε την μπάλα.
Σου λείπουν οι αγώνες ενάντια σε παιδια άλλων χωριών.
Σου λείπουν οι τεράστιες συζητήσεις για το ποιος ήταν καλύτερος μεταξύ αυτού του παίκτη ή του άλλου.
Σου λείπει "το δοκαρι σώζει"
Σου λείπει η φραση "οποιος βαλει γκολ κερδίζει".
Σου λείπει ο καλύτερος σου φίλος,οπου θα έπαιρνε το μέρος σου παντα.
Σου λείπει η μυρωδιά του καλοκαιριού των παιδικών μας χρόνων.
Σου λείπει το παιχνίδι με τις ξεφούσκωτες μπάλες.
Σου λείπουν οι μέρες του Αυγούστου, όταν το χωριό γέμιζε ζωή.
Σου λείπει η θλίψη του Σεπτεμβρίου, όταν τα σχολεία ξανάνοιγαν και η καθημερινότητα γινόταν δύσκολη.
Σου λείπουν όλα αυτά.Σου λείπουν ακόμα περισσότερο όταν βλέπεις τον δρόμο οπου έδωσες χιλιάδες μάχες,άδειο.
Παίξτε.
Βγείτε, τρέξτε,χαρείτε,ματώστε τα γόνατά σας.
Ονειρευτείτε.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο.
